Ta ogromna i wciąż narastająca konwencjonalność, a więc sztuczność w porządku i hierarchizo- waniu świata, wynika z umysłowego poznawania rzeczywistości przez dorosłych, którzy poszukują w niej rzeczy wspólnych, po­dobnych, to znaczy powtarzających się, które ustanawiają po­rządek świata na zasadzie przyczynowości. Czynność umysłu, we­dług koncepcji Bergsona, który przeprowadza krytykę poznania umysłowego, polega bowiem na ustalaniu stosunków, to jest od­noszeniu jednego przedmiotu do drugiego, jednej części do dru­giej, jednego poglądu do drugiego, bo czynność umysłu jest „wła­dzą wyprowadzania wniosków, gdy się posiada przesłanki i prze­chodzenia od tego, czego się dowiedziano, do tego, czego się nie wie” . W ten sposób „łapie się” formę, podstawę systematycznej wiedzy dorosłych. Poczucie zwartości tej formy w tekście arty­stycznym nie pozwala dorosłym odbiorcom na traktowanie jej niezobowiązująco, jak to robią dzieci.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA