Skupienie uwagi dziecka dotyczy dowolnie wybranej po­staci, nie zawsze najważniejszej w konstrukcji dzieła, lub cieka­wego dla niego wątku czy pojedynczego zdarzenia albo opisu przedmiotu. Wokół arbitralnie wybranego elementu w sposób kon­centryczny rozwija się zainteresowanie dziecka, które ustalając swój porządek tworzy „własny tekst”, w którym pojawiają się nowe proporcje, układy, znaczenia, czasem nowet fakty. Tak do­konuje się w odbiorze dziecka otwarcie dzieła literackiego, bez względu na jego zamierzoną strukturę. Powoduje ono zbliżenie dziecka do tekstu, jego wejście w sam środek świata przedsta­wionego i jego bezwzględną afirmację, spowodowaną małymi mo­żliwościami wyboru wartości.Inaczej dzieje się w świecie ludzi dorosłych. Bogactwo ich doświadczeń wymienia się i sumuje przez różnorodne konwencje poznawania i wypowiadania się, wypływające także ze znajomości tradycji literackiej. W jej ramach pojawia się też możliwość uży­cia stylizacji jako środka porozumienia się w „obcym języku”, na przykład w języku dziecka.