Nie przekonywające wydają się także tendencje do wiązania literatury dziecięcej i młodzieżowej wyłącznie z niskimi obiegami społecznymi czy traktowanie faktu przejścia tekstu do obiegu dziecięcego jako jego degradacji.O specyfice literatury dla dzieci i młodzieży decyduje jedynie jej odbiorca, charakteryzujący się swoistymi cechami psychicznymi i swoistym usytuowaniem społecznym. Ów wzgląd na odbiorcę ujmowanego w kategoriach psychosocjologicznych nie przerywa integralnych związków tej twórczości z literaturą uniwersalną. Tradycyjny w interesującej nas dziedzinie pisarstwa uzyskał sankcję w nowych, antyelitamych nastawieniach w literaturoznawstwie, zwłaszcza zaś w kręgu orientacji socjologicznych i semiotycznych.Przyjmując tezę, iż literatura dla dzieci i młodzieży jest integralną częścią literatury ogólnej, a jedynym wyznacznikiem jej specyfiki — odbiorca, trzeba zgodzić się na wynikające stąd konsekwencje. Nie można zatem badać i oceniać utworów adresowanych do najmłodszych i młodych jedynie w izolacji, w oderwaniu od innych zjawisk literackich. Równoprawne natomiast jest ich rozpatrywanie w kontekście literackiego uniwersum i w procesach komunikacji literackiej.
Losowe wpisy:
Prawo zwyczajowe a prawo stanowione
Prawo może powstawać w procesie ustanowienia przez upoważnione do tego organy państwa (prawo stanowione), w procesie uznania powszechnie obowiązujących w społeczeństwie norm postępowania za...
DRAMATYCZNA OBRONA
Właśnie! — dziecko, a nie dzieci. Korczak zbyt dobrze znał różne środowiska dziecięce, by łudzić się, że stanowią one uła- dzony, bezkolizyjnie funkcjonujący światek....