Dziecko charakteryzuje ogólna nieznajomość życia i tradycji literackiej. Posługuje się ono w dużej mierze instynktem i intuicją, zmierzając w swoim poznaniu do tego „co jest dane przez władze postrzegania w stanie pierwotnym” \ a więc bez racjonalnego porównywania. Ten sposób poznawania świata, typowy dla dziecka, pozwala mu tworzyć zbiór własnych doświadczeń, na: który składają się nie zawsze dla niego jasne dźwięki i gesty, strzępki słów i ułamki zdań, tajemnicze barwy i kształty, wycinki obrazów i zdarzeń. Powstały w ten sposób obraz świata to» chaos elementów, któremu brak syntetycznego ujęcia, a więc intelektualnego porządku dorosłych. Łączy się on w całość inaczej, czynnikiem scalającym jest lep emocji. Dlatego dziecko stwarza własną hierarchię wartości, objawiającą się między innymi zainteresowaniem dla szczegółu lub fascynacją dla całości bez zwrócenia uwagi na jej składniki. W podobny sposób percypowany jest świat przedstawiony utworu.
Losowe wpisy:
Prawnik Gdańsk: Kim jest i czym się zajmuje?
Gdańsk to jedno z największych miast w Polsce, a jednocześnie jedno z najważniejszych centrów biznesowych na północnym wybrzeżu. To miasto przyciąga inwestorów, przedsiębiorców oraz...
ŚWIAT DOROSŁYCH I DZIECI
Gdyby świat dorosłych i świat dzieci spróbować przedstawić na kołach Eulera, ilustrowałyby one stosunek krzyżowania się koła wielkiego „dorosłego” i małego, dziecięcego; wspólne miejsce...