Bardzo wyraziście odsłania się tu zdarzenie opcji „dorosłej” i rzeczywistości dziecięcej, przynoszące efekt w postaci dostosowanej do młodego adresata. Badania adaptacji w ścisłym związku z ich literackim pierwowzorem pozwala uchwycić z jednej strony dziecięce determinacje kształtu nowo powstałego dzieła, z drugiej — związane z nimi wyznaczniki opcji „dorosłej”. Pytania co się usuwa z dzieła podstawowego, co eksponuje, co dodaje — wskazują, owszem, na uwarunkowania tkwiące czy to w psychologii dziecka, czy w jego kulturowej sytuacji, ale także, a w gruncie rzeczy przede wszystkim, na decyzje nadawcze związane z zadaniami wychowawczymi, z przyjętą aksjologią; z kolei pytania, co się dostosowuje, „przekomunikowuje” i w jaki sposób — bardziej są zorientowane na determinacje odbiorcze. Artyzm adaptacji polega nie tyle na stosunku do dzieła podstawowego, bo przecież w znacznym stopniu mamy do czynienia z nowym utworem literackim, ile na sposobie powiązania opcji „dorosłej” z dziecięcymi determinacjami kształtu utworu; oczywiście, istotne są tutaj zawsze również dodatkowe sfunkcjonali- zowania, moglibyśmy rzec — wewnętrzna celowość, wewnętrzna koherencja wprowadzanych treści i środków ich realizacji.
Losowe wpisy:
Uchwalanie ustaw
Głosowanie nad projektem ustawy może się odbyć, gdy uczestniczący w nim posłowie stanowią kworum /łac. quorum/, czyli gdy stanowią oni co najmniej połowę liczby...
GŁÓWNE CZYNNIKI
Jednym z głównych czynników wspćłkonstytuujących świadomość literacką jest krytyka Wiąże się to z jej usytuowaniem w instytucjonalnym porządku życia literackiego, z ambiwałentnością roli krytyka...