Nieuchronnie pojawią się w tym miejscu pytania, dlaczego w takiej sytuacji nie podlegają dezaktualizacji wszystkie utwory, dlaczego niektóre z nich są żywe stale, inne nawet zyskują na wartości, jeszcze inne po pewnym czasie zapomnienia na powrot stają się żywe. Wydaje się oczywiste, że dezaktualizują się przede wszystkim te utwory, które są bardzo mocno osadzone w określonej rzeczywistości komunikacyjnej, które wprowadzają oswojenia przeznaczone dla ściśle wyznaczonego „tu” i „teraz” ze względu na ograniczone warunki kulturowe i społeczne, przy małej perspektywie ogólniejszej, przy małej zdolności do „przebicia się” w innym czasie, utwory bardziej akcentujące różnice pomiędzy światem dorosłych i dzieci, różnice, które są przecież historycznie zmienne, utwory o silnym pierwiastku dydaktycznym i moralizatorskim, odwołującym się do konwencji, ideałów i wzorów obowiązujących w danym momencie (a z czasem już nieaktualnych), utwory jakby nadmiernie użytkowe, utwory niezdolne do wejścia w znaczący związek z nową rzeczywistością semiotyczną.
Losowe wpisy:
RYS OSOBOWOŚCI
Źle czują się w rozwrzeszczanej gromadzie szkolnej, przeszkadzają im koledzy zbyt natrętni i niedelikatni. Wykazują przy tym znamienną dyskrecję w ujawnianiu własnych uczuć. „Teraz...
ZAGADNIENIE OSWAJANIA
Nie ulega wątpliwości, że w gatunkach wyżej wskazanych konieczne są zabiegi oswajające genetycznie dwustopniowe czy dwu- aspektowane, z jednej strony „przekładające” tę odmienną rzeczywistość,...