NAJCZĘSTSZY SPOSÓB

Najwyrazistszym, ale też i najprostszym sposobem oswajania, jest wprowadzenie różnego typu informacji kontekstujących rze­czywistość przedstawianą, stanowiących bądź to rodzaj komen­tarza narracyjnego, interpretującego świat kreowany w katego­riach bliskich dziecku (ze względu na jego psychikę i wiedzę), bądź też dostarczającego młodemu czytelnikowi wiadomości nie­zbędnych do właściwego zinterpretowania wypowiedzi i kreowa­nego przez nią świata, wiadomości, których w danych warunkach najprawdopodobniej nie posiada . Informacje kontekstujące wy­odrębniają się często dość wyraźnie jako „naddany” składnik wypowiedzi, a w prymitywniejszym wykonaniu ich jedyne uza­sadnienie tkwi w potrzebie dookreślenia niezrozumiałego inaczej dla danego odbiorcy fragmentu. Informacje kontekstujące su­gerują też pożądany z różnych powodów, również ze względów ideowo-wychowawczych, sposób rozumienia wypowiedzi. Bardzo często zabiegi oswajające są niezauważalnie wtopione w strukturę narracji czy wypowiedzi lirycznej, zwłaszcza jeżeli ich sfunkcjonalizowanie jest różnorakie; ujawniają się implicite albo stanowią składnik wypowiedzi nie dający się wyraźnie wy­odrębnić jako jakaś „naddana” jej cząstka, są jej naturalnym elementem, który jednak służy.również ułatwieniu porozumienia, zgodnemu z intencją komunikowaniu i propagowaniu „dorosłości”.