Gdyby świat dorosłych i świat dzieci spróbować przedstawić na kołach Eulera, ilustrowałyby one stosunek krzyżowania się koła wielkiego „dorosłego” i małego, dziecięcego; wspólne miejsce stanowiłoby „most” ułatwiający komunikację, stanowiłoby „warunek” transmisji „dorosłości” w świat dzieci i „drogę” przybliżania dziecka do „dorosłości”. Gdybyśmy nadal mieli pozostawać w kręgu wykorzystywanej tu metafory, można by powiedzieć, że literatura dziecięca zmierza do rozszerzania owego wspólnego miejsca i do powiększania małego koła dziecięcego. Niekiedy do rozbieżności wynikłych z różnic pomiędzy dorosłymi a dziećmi, pomiędzy światem dorosłych a światem dzieci, dochodzą rozbieżności wynikłe ze zderzenia owej wspomnianej wspólnoty kulturowej dorosłych i dzieci z prawami rzeczywistości przedstawianej; dzieje się tak w utworach mówiących o świecie, który nie jest światem ani odbiorcy dziecięcego, ani dorosłego, a więc w utworach dotyczących innego czasu (np. powieść historyczna, the futurę novel), innej przestrzeni (powieść podróżnicza, o innym kręgu kulturowym), w utworach konstruujących rzeczywistość opartą na odmiennych prawach od danej doświadczeniem (np. baśń, fantanstyka).
Losowe wpisy:
Akty normatywne organów władzy wykonawczej
Akty normatywne organów władzy wykonawczej mogą być wydawane przez Prezydenta RP, Radę Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, poszczególnych ministrów i kierowników urzędów centralnych.
Rozporządzenia z mocą...
KIEROWANIE KRYTYKI LITERACKIEJ
W imię postulowanej rewizji stosunku krytyki do książek dla dzieci i młodzieży wystąpili: K. Beylin, S. Beylinówna, M. Dąbrowska, S. Furmanik, W. Husarski, J....