SPECYFIKA LITERATURY

Nie przekonywające wydają się także tendencje do wiązania li­teratury dziecięcej i młodzieżowej wyłącznie z niskimi obiegami społecznymi czy traktowanie faktu przejścia tekstu do obiegu dziecięcego jako jego degradacji.O specyfice literatury dla dzieci i młodzieży decyduje jedy­nie jej odbiorca, charakteryzujący się swoistymi cechami psychi­cznymi i swoistym usytuowaniem społecznym. Ów wzgląd na odbiorcę ujmowanego w kategoriach psychosocjologicznych nie przerywa integralnych związków tej twórczości z literaturą uni­wersalną. Tradycyjny w interesującej nas dziedzinie pisarstwa uzyskał sankcję w nowych, antyelitamych nastawieniach w li­teraturoznawstwie, zwłaszcza zaś w kręgu orientacji socjologicz­nych i semiotycznych.Przyjmując tezę, iż literatura dla dzieci i młodzieży jest in­tegralną częścią literatury ogólnej, a jedynym wyznacznikiem jej specyfiki — odbiorca, trzeba zgodzić się na wynikające stąd kon­sekwencje. Nie można zatem badać i oceniać utworów adreso­wanych do najmłodszych i młodych jedynie w izolacji, w oder­waniu od innych zjawisk literackich. Równoprawne natomiast jest ich rozpatrywanie w kontekście literackiego uniwersum i w procesach komunikacji literackiej.