Rozumie się przez to analizę krytycznoliterackich wypowiedzi doty­czących literatury dla młodych odbiorców pod kątem ich zasobu i zasięgu oraz ich społecznego funkcjonowania. Na tej podstawie można zrekonstruować regulujące oddziaływanie krytyki na świa­domość literacką współkonstytuującą tę dziedzinę literatury.Przy założeniu, iż krytyka jest wyrazem świadomości literac­kiej, pojawia się podstawowa wątpliwość: o czyją świadomość tu chodzi? O świadomość właściwych adresatów literatury dla dzie­ci i młodzieży, świadomość autorów czy świadomość krytyków? Na płaszczyźnie literatury „dla dorosłych” to przeciwstawie­nie ról społecznych uczestników procesu komunikacji literackiej nie rysuje się tak ostro i dzięki przedstawionej koncepcji publi­czności literackiej możliwe jest do rozwiązania. Naturalna zwłaszcza jest przemienność roli krytyka i odbiorcy. Komplikuje się ona jednak w wypadku odbiorców młodych i najmłodszych, gdyż niemożliwe jest — z uwagi na odrębności psychiczne — pełne utożsamienie dorosłego krytyka z dziecięcym adresatem.