Możliwe jest wystąpienie sytuacji, w których określony stosunek prawny regulowany jest przez dwie lub więcej norm prawnych, zawartych w różnych aktach normatywnych. Sytuacja taka to kolizja norm prawnych. Może ona powstać wówczas, gdy ten sam stosunek prawny został uregulowany przez normy prawne wydane w różnym czasie (kolizja norm prawnych w czasie). Niebezpieczeństwo zaistnienia takich sytuacji jest szczególnie duże wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa są często zmieniane. Kolizja norm w czasie rozstrzygana jest według następujących reguł:
akt wyższej rangi uchyla akt niższej rangi;
akt późniejszy uchyla akt wcześniejszy — stosunek prawny regulowany przez różne akty normatywne jest rozstrzygany na podstawie przepisów zawartych w akcie normatywnym wydanym później; oczywiście akt ten musi być co najmniej równorzędny w hierarchii aktów normatywnych;
akt szczególny uchyla akt ogólny — reguła ta jest stosowana wówczas, gdy akty normatywne są równorzędne w hierarchii źródeł prawa; akt szczególny uchyla jedynie tę część aktu ogólnego, której dotyczy.
W sytuacji powszechnego nawiązywania kontaktów międzynarodowych o różnym charakterze np. gospodarczym, turystycznym czy osobistym mogą powstać sytuacje, w których możliwe byłoby zastosowanie przepisów prawnych różnych państw (kolizja norm prawnych w przestrzeni). Kolizja norm prawnych w przestrzeni może mieć miejsce np. w sytuacji gdy polski turysta zawiera umowę z duńskim biurem podróży. Podstawą przy rozstrzyganiu spraw, w sytuacji wystąpienia kolizji norm prawnych w przestrzeni, są normy kolizyjne. Normy kolizyjne wskazują jakiego państwa normy należy zastosować w określonej sytuacji. Mimo, że każde państwo posiada własne normy kolizyjne, to jednak są one tworzone w oparciu o podobne zasady, które w pewnym stopniu prowadzą do. ujednolicenia norm kolizyjnych. W Polsce podstawowym źródłem prawa zawierającym normy kolizyjne jest ustawa — prawo prywatne międzynarodowe.
